Vandaag met de trein naar Rotterdam.
mooi Hollands Landschap,
groen badend
in de soms-zon soms-grijze koepel
gespannen boven uitgestrektheid
die roept naar meer- en lang.
Aan de horizon, klein dorp,
vlak voor Leiden,
met kerktoren in het midden, roept intimiteit
in schijnbare heelheid,
Verlangende Droom van mij zelf misschien,
in het beeld gevangen aan de horizon………
Er voorbij gereden realiseer ik me;
het was Voorhout.
Herinneringen koud van schraalheid bevriezen
mijn beeld en brengen het terug naar
waar het thuis hoort….Verlangen naar geborgenheid,
een thuiskomen, een kern die omarmd wil worden.
De kern is deze vrouw in de trein in haar winterjas
en ze schrijft………
Langs Den Haag Hollands Spoor
hebben kleine jongens Hoge Torens gebouwd,
tot wel aan de lucht, zo hoog.
Langs het spoor staan gekleurde
treinen, roze/rood en geel/blauw heel vrolijk te doen.
Mensen lopen haastig op het perron met hun benen in de Herfst Zon,
met hun hoofden in de schaduw lopen zij allemaal in dezelfde richting.
Alle meisjes hebben lang haar, het haar wappert in de wind wel,
maar ze kijken niet zo dartel als hun haar bewegen wil..
beetje dissonant.
Kleurrijke Graffiti muur draagt een groene sjaal van Hedera.
We rijden weer,de zon verlicht de rails.
Rotterdam is in zicht, potlood en boekje gaan weer
in de tas.
17 oktober 2013
Neeltje van Sloten